استغاثه به چه معنا است؟

واژه «اِستغاثه» مصدر باب استفعال از ریشه «غ، ‌و، ‌ث» به ‌معناى طلب نصرت و فریاد‌رس خواهى، استمداد در حال شدّت و محنت، و کمک‌‌خواهى از خدا، هنگام بلا و رنج و گرفتارى است.[1]
نمونه آشکار استغاثه هنگامى است که انسان به بیمارى سختى مبتلا می‌شود، یا در امواج طوفان دریا گرفتار می‌آید و دست خود را از همه جا کوتاه می‌بیند و به اقتضاى فطرت توحیدى، این حقیقت را درمی‌یابد که در عالم، قدرتى وجود دارد که بتواند وى را در هر شرایطى که باشد نجات دهد. در ‌این‌‌حالت، انسان با تضرّع و زارى، فقط به خدا استغاثه می‌کند.[2]
البته این واژه برای کمک­ خواستن از بشر نیز کاربرد داشته[3] و منحصر به درخواست کمک از خدا نیست.
برای آگاهی بیشتر: ر. ک: دائرة المعارف قرآن کریم، ج 3، مدخل استغاثه.