فردی که در مسائل اعتقادی دچار شک و تردید می‌شود، آیا مانند کثیر الشک در نماز، نباید به تردیدهای خود اهمیتی بدهد؟

آنچه را که گفته‌اند؛ کثیر الشک نباید به شک خود توجه کند، مربوط به شک در عبادات است. اما در مورد وسواس عقیدتی، آنچه مهم است آن است که نباید با خطور یک وسوسه و تردید، خود را کافر دانسته، از رحمت خدا ناامید شده و زندگی خود را تحت الشعاع افکار خود قرار دهد؛ زیرا شک در اعتقادات نشانه آغاز بلوغ عقلی است و تردید و نگرانی در مورد عقاید، خود نشانگر اهمیت داشتن عقاید برای انسان است؛ مانند این‌که اگر شخصی در منزل اشیای گران‌قیمت داشته باشد مدام هنگام خروج از منزل در مورد قفل کردن درب منزل شک می‌کند، اما فردی که داشتن اعتقاد برای او اصلاً مهم نیست، مانند فردی که هیچ چیزی در خانه ندارد، هیچ تردید و نگرانی هم سراغ او نمی‌آید.
در هر صورت به تدریج و با گام‌های منطقی، عوامل وسواس و شک در اعتقادات را باید زدود.
برای اطلاع بیشتر:
درمان وسواس، 10910
شک و تردید در اعتقادات، 4895