1. معنای لغوی «استطاعت»استطاعت از ریشه «طوع»، به معنای وجود چیزی است که فعل(انجام کاری) به سبب آن امکانپذیر میشود و انسان به وسیله امر، استطاعت مییابد که خواستههایش را به عنوان فعل پدید آورد. با این بیان، قدرت یا برای فاعل است و یا تصور کارى است که باید انجام شود، و یا جسمى که تأثیر را میپذیرد و یا ابزاری که فعل با آن انجام میشود.در مقابل استطاعت به این معنا، «عجز» قرار د,اساس,موازین,دانش,کلام،,توانایی,انسان,برای,انجام,کار،,قرار,داده,همراه,کار؟ ...ادامه مطلب
رابطهی انسان با جهان رابطهی تقابلی است؛ یعنی انسان در جهان اثر میگذارد و جهان نیز در انسان اثرگذار است. بنابراین حوادث جهان هستی را میتوان از حالات انسان دانست، چنانکه انسان و حالات او را نیز میتوان از حوادث جهان بر شمرد. علاوه بر این رابطهی انسان با جهان رابطهی کل و جزء بوده، و انسان جزئی از این عالم است؛ لذا حوادث عالم همانگونه که حالات و اعراض برای جهان محسوب میگردند، برای انسان نیز, ...ادامه مطلب
بین «مباحث کلامی» و «بدعتگذاری در دین» تلازمی وجود ندارد؛ زیرا هدف اصلی مباحث کلامی دفاع از مبانی دین است.[1] البته احتمال اشتباه برداشت در هر علمی وجود دارد و متکلمان هم از این قاعده مستثنا نیستند؛ از اینرو ممکن است برخی از متکلمان به جهت عدم تسلط کافی بر مبانی دینی، مباحثی را مطرح کنند که نتیجهاش بدعتگذاری در دین باشد. Let's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب